W tym filmie jest niemal wszystko - młodość i starość, miłość i nienawiść, rodzące się uczucia, zagłuszane przez kłamstwa, niegodziwość i podziały społeczne. Jest i biseksualizm, bezpardonowo wyłożony, nieusprawiedliwiany, uwodzicielski, ale i zgubny. Są namiętności silniejsze niż wszystko, jest krew, pot i łzy. Rewelacyjne zdjęcia, interesująca muzyka, scenografia, a nawet plenery. Dzikie noce, które uwodzą, fascynują, ale i oplatają w śmiertelnym uścisku. Doskonałe dialogi, doskonała obsada - Romane Bohringer, gdzie wszystkie nagrody tego świata?? Za tę rolę szaleńczo zakochanej, zagubionej w świecie nastolatki, która staje się kobietą szybciej niż powinna. Za tę młodość i energię, rozpierającą ciało i umysł, rozrywającą kajdany i kruszącą mury... Cyril Collard, jak dojrzałym i inteligentnym twórcą byłeś, a jak wielkim jeszcze mogłeś być... Jak ciężko doświadczonym przez życie, które to przelałeś najpierw na papier, a następnie na kliszę filmową. Odszedłeś zbyt szybko, niektórzy wciąż nawet nie wiedzą czym zadziwiłeś Francję, nie tylko w 1992 roku...

Nie umiem pisać o filmach, którym wystawiam najwyższą notę. Trudno jest wtedy ubrać w słowa uczucia jakie trzepocą się we mnie po obejrzeniu takiego obrazu - tak głębokiego, osobistego i silnie na mnie oddziałującego jak ten omawiany. Długo nosiłem się z oceną, nie mogę dać innej. Żałuję jedynie, że film skończył się równie szybko, co życie i twórczość jego reżysera, a także że jest on tak mało znany... Pozostaje tylko nadzieja - te najmniej popularne i rzucające się w oczy kamienie, lśniące własnym światłem w ciemności, stają się z czasem najcenniejszymi, najbardziej pożądanymi diamentami.